Vabisa’ya Sormadan Cevap Vermesi

Yezîd b. Harun der ki: Bize Hammad b. Seleme, Zübeyr Ebû Abdisselâm. Eyyûb b. Abdillah b. Mekrez aracılığıyla Vâ-bisa el-Esedî’nin şöyle dediğini rivayet etti:
-Ben günah ve sevaba dair ne varsa, hepsini sormak üzere Rasûl-ü Ekrem’e geldim. İnsanları atlayıp huzuruna geçmek istedimse de oradakiler bana: “Yâ Vâbisa! Rasûlullah’tan uzak dur.” diye ikaz ettiler. Ben de: “Bırakın da ona yaklaşayım. Zira ona yaklaşmam bana insanları sevmemden daha iyidir.” dedim. Efendimiz de:
“Yaklaş yâ Vâbisa, yaklaş!” buyurdu. Dizim dizine dokunacak kadar ona yaklaştım. Efendimiz:

“Yâ Vâbisa! Bana sormaya geldiğin şeyi sana bildireyim mi?” buyurdu. “Evet, yâ Rasu-lullah!” deyince:
«Sen sevap ve günahı sormaya geldin.» buyurdu. Ben: Evet.” dedim. Efendimiz ellerinin parmaklarını biraraya toplayıp göksüme dürterek:
«Yâ Vâbisa! Kalbine danış, aklına (gönlüne) danış. Sevap; Kalbin kendisi ile huzur duyduğu, gönlün tatmin olduğu şeydir. Günah ise; kalpte iz bırakıp gönülde tereddüt yapan şeydir. İnsanlar sana fetva verseler, hüküm verseler bile …» buyurdu. [83]
İbni Vehb der ki: Bana Muâviye, Ebû AbdillaK Muham-med el-Esedî’yi şöyle derken işittiğini haber verdi:
-Günah ve sevabı sormak üzere Rasulullah ‘a (s.a.v) geldim. Rasul-ü Ekrem bana, daha ben kendisine bir şey sormadan:
-Sen bana günah ve sevabı sormaya geldin, değil mi? buyurdu. Ben: “Seni hak ile yollayan zata yemin olsun ki öyle. Ben onları sana sormak için geldim.” deyince şöyle buyurdu
“Sevap gönlüyün genişlik duyduğu şey, günah da nefsinde iz bırakan şeydir. İnsanlar sana fetva verseler de (gönlüne danış)” buyurdu. [84]

[83] Müsned 4/228; Tahavî Miişkilü’l Asar 3/34; Beyhakî Delail 6/293; Ebû Nü-aym   Hıtyetü’l   Evliya   2/24,   6/255.  Yine   Müsnedde   (4/227) ve Beyhakî’nin Delail’inde iki ayrı isnadla Vabisa’dan bu hadis nakledilir . Daramî 2/246. Hadisi   anlatan  Vabisa   (r.a)   Hicri   9lcu  sene  Efendimizi   yanına  elçi   olarak geldi. Daha sonra Cezire (Cizre ve civarı, yukarı Mezopotamy a)ya yerleşti.
[84] Müsned 4/227; Buharı Tarihü’I Kebîr 1/144; Beyhakî Delâil 6/292. Müslim Nüvvâs b. Sem’an tarîki ile 2553; Tirmizî 2389; Müsned 4/182; Hakim 2/14; Tahavî Müşkİl 3/24’te buna benzer rivayette bulunurlar .
İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam,2/65-66