Hz. Fatıma’nın (R.A.) istediği miras

Zührî der ki: Bana Urve anlattı ki, kendisine Hz. Âişe (r.a.) şöyle haber vermiş:
-Peygamberin (s.a.v) kızı Fatıma (r.a.) Efendimiz in vefatından sonra, Ebû Bekir’e (r.a.) haber yollayara k, Allah’ın harp ganimetle rinden Rasûlüne bağışlamış olduğu kısımdan. Rasûlü Ekrem’den kendine düşen mirası istemek üzere haber salmıştı. Fatıma (r.a.) Nebî’in (s.a.v) sadaka olarak bıraktığı Medine ve Fedek’teki yerler ile Hayber’den düşen Humus (beşte bir) hisseyi istiyordu . Ebû Bekir (r.a.) da: Rasûlüllah (s.a.v) kesinlikle:
«Sadaka olarak bıraktığımız mala mirasçı bırakmayız. Muhammed’in ailesi, Allah’a ait olan bu maldan sadece yiyebilir ler, ama yiyecek şeyler üzerine bir şey ilave etme hakları yoktur.» buyurdu.

Şimdi ben, Vallahi Rasûlü Ekrem’in sadakalarını sadaka olarak kendi hayatında bırakmış olduğu şekilden başka bir şekle çeviremem. Bu konuda kesinlikl e Allah Rasûlü nasıl amel etmiş ise o şekilde uygulamad a bulunacağım, dedi. Böylece Ebû Bekir (r.a.) Fatıma’ya (r.a.) bu sadakalar dan bir şey vermeyi reddetti. Bu yüzden Fatıma (r.a.) da Ebû Bekir’e (r.a.) karşı içinde bir kırgınlık duydu. Ebû Bekir (r.a.) dedi ki:
Nefsim elinde olan Allah’a yemin olsun ki, Peygamber in (r.a.) akrabalarına karşı sıla-i rahim yapmaklığım (onlara olan bağı ve hakkı devam ettirmem,) bence kendi akrabalarımdan
daha Öncelikli ve efdaîdir. Ama bu mal hususunda benimle sizin aranızda sürtüşme konusu olan mevzuda asla haktan dönemem. Rasûlü Ekrem’i uygularke n gördüğüm bir şeyi uygulamay a koymadan asla bırakamam, dedi.
Hadisi Buharî naklediyo r. [102]
Ebû Bürde (r.a.) anlatıyor: Hz. Âişe’nin (r.a.) yanma girmiştim. Bize Yemen’de dokunma kaba bir izar ile sizin (Mü-lebbede) keçeli dediğiniz şeylerden bir elbise çıkarıp gösterdi ve. Peygamber in (s.a.v) bu iki elbise içinde vefat etmiş olduğuna yemin etti.
Bu haber müttefekun aleyhtir. [103]
Zührî der ki: Bana Hz. Hüseyin’in (r.a.) oğlu Ali haber verdi ki, Hz. Hüseyin’in (r.a.) şehadetinden sonra Medine’ye geldikler inde kendisine Misver b. Mahrame (r.a.) rastlamış ve ona: “Benim senin için yapabilec eğim bir emrin var mı?” diye sorunca o da, “Hayır!” demiş Mahrame, “Peki sana Rasûlüllah’m (s.a.v) kılıcı verildi mi? Eğer öyle ise insanların bunu almak için sana galip gelmesind en korkarım. Allah’a yemin ederim ki, onu bana verecek olursan benim canımı almadan kimsenin eli ona ulaşamaz.” dedi.
Hadisi Buharî ve Müslim ittifakla rivayet ederler. [104]
îsâ b. Tahman der ki: Enes (r.a.) bize bir çift dibağlanmış deriden mamul ayakkabı çıkarıp gösterdi. Onların iki tane bağı vardı. Daha sonra Sabit bana Enes’ten naklen anlattı ki, meğer bunlar Rasûlüllah’m (s.a.v) ayakkabıiarıymış.
Haberi Buharî naklediyo r. [105]

[102] Hadisin Müsneddeki bir diğer rivayeti şöyle biter: Ebû Bekir (r.a.):
-Ben onun yaptığı şeylerden birini bırakırsam ayağımın kayacağından korkarım, dedi. Âişe (r.a.) devamla derki: Peyğamber’in fs.a.v) Medine’deki bu sadakasını Ömer (r.a.) Ali ile Abbas’a verdi. Ali orayı Abbas’tan aldı. Hayber ve Fedekteki ni vermedi ve: «Bunlar Peyğamber’in Vakfıdır. Ümmetin başına gelen felaketle r için ayrılmıştır.» deyip bunları devlet başkanının tasarrufu na bıraktı. Bu gün de (o zaman) hala aynıdır.
Buharî Feraiz 85/3, Vasaya 55/32, Fazaİlüs Sahabe 62/12, Meğazî 64/14; Müslim 1758, 1759, 1761; Ebû DâvÛd 2963, 2968, 2975; Tirmizî 1658; Nesâî 7/132; Muvatta 1823; Müsned 1/6, 9; kısa olarak da 1/4, 10, 20, 47, 48, 49, 60, 164, 179, 191, 6/145, 262; İbni Sâ’d 2/315; Beyhakî Delâil 7/279, 280; Beyhakî Süneni Kübra 6/299, 300, 301, 302; Abdürrezzak 9772, 9773, 9774; Temhîd 8/151, 152, 153, 155, 167; Tirmizî Şemail 21C, Ebû Ya’la Müsned 1/2, 3, 4, 43, 2/838; Humeydî Müsned 22.
[103] Buharî 77/19, 57/5; Müslim 2080; Ebû Dâvûd 4036; İbni Mâce 3551; Müsned 6/131; Beyhakî Delâil 7/275, 276.
[104] Buharî Humus  57/5;  Müslim  2449  (95); Ebû Dâvûd  2069;  Beyhakî Delâil 7/277.
[105] Buharî Humus 57/5; Beyhakî Delâil 7/277.
İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam, Cantaş Yayınları: 2/357-359